آموزش دستورات و رفتارشناسی سگ به فرایندی گفته می‌شود که طی آن به سگ خود می‌آموزید که دستورات اولیه و پیشرفته را اطاعت کند و همچنین رفتارهای مطلوب و مناسب را در موقعیت‌های مختلف از خود نشان دهد. این آموزش شامل سرفصل‌های مختلفی می‌شود که به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند:
• آموزش دستورات اولیه: مانند "بشین"، "بخواب"، "بیا"، "بمان" و "نه".
• آموزش دستورات پیشرفته: مانند "با من" برای پیاده روی "دست بده"، "غلت بزن"، "بپر بالا" و "بیا اینجا".
• آموزش حل مشکل رفتار: اصلاح رفتارهای ناخواسته مانند پارس کردن، جویدن، پریدن و اضطراب جدایی.
• آموختن زبان بدن سگ: درک حالات و حرکات سگ برای برقراری ارتباط بهتر با او.
• جامعه‌پذیری: آموزش سگ برای تعامل مثبت با انسان‌ها و سایر حیوانات.
• کنترل رفتار در مکان‌های عمومی: آموزش سگ برای راه رفتن آرام با قلاده، عدم پارس کردن در مکان‌های نامناسب و ماندن در کنار شما در مکان‌های شلوغ.
• آموزش سگ برای تنها ماندن در خانه: جلوگیری از اضطراب جدایی و رفتارهای مخرب در زمان غیاب شما.
• روش تشویقی: پاداش دادن به سگ با خوراکی، اسباب‌بازی یا تمجید به خاطر رفتارهای خوب.
• روش تنبیهی: استفاده از تنبیه برای اصلاح رفتارهای نامطلوب (توجه داشته باشید که تنبیه فیزیکی سگ غیرقابل قبول و مضر است).
روش مبتنی بر شرطی‌سازی: آموزش سگ با استفاده از ارتباط بین محرک‌ها و پاسخ‌ها.
• سن سگ: توله سگ‌ها در مقایسه با سگ‌های بالغ، پذیرای آموزش بیشتری هستند.
• نژاد سگ: هر نژاد سگ دارای ویژگی‌ها و تمایلات منحصر به فردی است که می‌تواند بر نحوه یادگیری و پاسخگویی آنها به آموزش تاثیر بگذارد.
• شخصیت و خلق و خوی سگ: برخی از سگ‌ها نسبت به آموزش پذیراتر از دیگران هستند.
• ثبات و صبر مربی: آموزش سگ زمان و صبر می‌طلبد. مربی باید با ثبات و صبور باشد و از روش‌های آموزشی مناسب استفاده کند.
